บทที่ 175

“คุณโอเคไหมครับ บาดแผลรบกวนคุณหรือเปล่า” แบรดลีย์เอ่ยถามเสียงเบาพลางยื่นหมอนอิงนุ่มนิ่มให้เธอ

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ จริงๆ นะ” เอเลนส่ายหน้า ขยับตัวเล็กน้อยขณะทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ต้องการให้แบรดลีย์เหลือบเห็นอารมณ์ที่ปั่นป่วนอยู่ภายใต้ท่าทีที่สงบนิ่งของเธอ

แต่ช่วงเวลาอันเงียบสงบนั้นช่างสั้นนัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ